สมัยสุโขทัย
พระพุทธศาสนาเถรวาทเริ่มมีความสำคัญมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัชสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช.
สมัยอยุธยา
พระพุทธศาสนาได้รับการอุปถัมภ์จากพระมหากษัตริย์อย่างต่อเนื่อง.
สมัยธนบุรี
สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ทรงสนับสนุนพระสงฆ์ที่ศึกษาพระไตรปิฎกและเน้นย้ำให้พระสงฆ์ปฏิบัติตามพระธรรมวินัย.
สมัยรัตนโกสินทร์
พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ทรงเป็นหลักในการส่งเสริมพระพุทธศาสนาอย่างต่อเนื่อง
รูปแบบการเผยแผ่
การเผยแผ่เชิงรับ
เน้นการเทศน์และการสอนในวัด หรือสถานที่ที่เหมาะสม
การเผยแผ่เชิงรุก
การเผยแผ่ภายนอกวัด เช่น การเผยแผ่ในชุมชน หรือการใช้สื่อต่างๆ
ความสำคัญของพระพุทธศาสนาในสังคมไทย
เป็นรากฐานสำคัญของวัฒนธรรมและสังคมไทย เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตของพุทธศาสนิกชน
เป็นแหล่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจ
ปัจจุบัน
มีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในรูปแบบต่างๆ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ
มีการใช้เทคโนโลยีในการเผยแผ่ธรรมะ เช่น เว็บไซต์และซีดีรอม มีการส่งเสริมพระธรรมทูตไปเผยแผ่ใน ต่างประเทศ