ประวัติศาสตร์ไทยในยุครัตนโกสินทร์จนถึงการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 

         ประเทศไทยปัจจุบันอยู่ในยุครัตนโกสินทร์ เริ่มต้นเมื่อปี พ.ศ. 2325 หลังจากสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกขึ้นครองราชย์เป็นรัชกาลที่ 1 แห่งราชวงศ์จักรี เดิมประเทศมีชื่อว่า "สยาม" และต้องเผชิญกับสงครามและภัยจากลัทธิล่าอาณานิคมของตะวันตก ทำให้ต้องมีการปรับตัวอย่างมาก

         ในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ ประเทศยังคงใช้ระบบศักดินาเช่นเดียวกับสมัยอยุธยา มีการฟื้นฟูวัฒนธรรม เช่น การสังคายนา            พระไตรปิฎก และสร้างวัดสำคัญหลายแห่ง ทางเศรษฐกิจเริ่มมีการติดต่อค้าขายกับชาติตะวันตก เช่น อังกฤษ และมีการจัดเก็บภาษีแบบใหม่ ส่วนการเมืองก็ยังใช้ระเบียบแบบแผนจากสมัยอยุธยา

     เมื่อเข้าสู่สมัยรัชกาลที่ 4-6 ประเทศไทยเริ่มปรับปรุงบ้านเมืองให้ทันสมัย เช่น การเลิกทาส การปฏิรูประบบราชการ การศึกษา วิทยาการตะวันตก และส่งเสริมแนวคิดใหม่ๆ เช่น ประชาธิปไตย

     จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญเกิดในปี พ.ศ. 2475 เมื่อคณะราษฎรซึ่งเป็นกลุ่มขุนนางและทหารที่ได้รับการศึกษาจากตะวันตก ได้ทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นประชาธิปไตย โดยมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ส่งผลให้ประเทศไทยเข้าสู่ยุคใหม่ของการเมือง

       บุคคลสำคัญที่มีบทบาทในการพัฒนาชาติ เช่น สมเด็จพระยาดำรงราชานุภาพ, ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี, หมอบลัดเลย์ และ อีกหลายท่านที่ช่วยนำวิทยาการสมัยใหม่เข้ามา และส่งเสริมวัฒนธรรมไทยให้ก้าวหน้า